ผักเม็ก

ชื่อวงศ์ MYRTACEAE บ้านอะลาง
ชื่อพื้นเมือง ผักเสม็ด, ผักเม็ก (นครราชสีมา); ไคร้เม็ด (เชียงใหม่); เม็ก (ปราจีนบุรี); เม็ดชุน (นครศรีธรรมราช) ;เสม็ด (สกลนคร, สตูล);เสม็ด เขา, เสม็ดแดง (ตราด); เสม็ดชุน (ภาคกลาง); ยีมือแล (มลายู – ภาคใต้)
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

แดง แตกสะเก็ดแผ่นบางๆ โคนต้นมักเป็นพูพอน
2. ใบ ใบเป็นใบเดี่ยว ออกตรงข้าม ใบรูปหอก ขอบใบเรียบ
ปลายใบแหลม
3. ดอก ดอกออกเป็นช่อซี่ ร่มเล็กๆ สีเหลืองอ่อน ออกที่ปลาย
ยอด ออกดอกเดือนมีนาคม - เมษายน
4. ผล ผลกลม สีขาว มีขนาดเล็ก ออกผลเดือน
พฤษภาคม - มิถุนายน
แหล่งที่พบ ป่าดิบแล้ง สภาพแวดล้อมที่เหมาะสม ชอบแสงแดด รำไร ขึ้นได้ดีในดินแทบทุกชนิด มักพบอยู่ตามริมลำห้วย การขยายพันธุ์ เพาะ เมล็ด
การขยายพันธุ์ เมล็ด
สภาพแวดล้อมที่เหมาะสม เจริญเติบโตได้ดีในบริเวณริมหนองน้ำ ทนแล้งได้ดี
ฤดูกาลที่ใช้ประโยชน์ ฤดูแล้ง ฤดูฝน
สรรพคุณ
ทางยาสมุนไพร คือ น้ำมันจากใบ มีกลิ่นคล้ายการบูร เรียกว่า “น้ำมันเขียว” ใช้นวดแก้เคล็ด เมื่อย ปวดบวม แก้หมัด เหา ชุบสำลีอุดฟันแก้ปวดฟัน กินเป็นยาขับเสมหะ แก้หลอดลมอักเสบ ขับลม กินมากเป็นยาขับพยาธิ
ส่วนที่ใช้เป็นอาหาร

ผักเม็กมีรสฝาดปนเปรี้ยวนิดๆ ยอดสีขาวจะ อร่อยกว่ายอดสีแดง นิยมรับประทานกันมาแต่โบราณจนถึง ปัจจุบัน

ข้อแนะนำส่วนที่พึงระวัง
สำหรับการรับประทานผักเม็ก คือ ในผักเม็กมีสารออกซาเลต (Oxalate) สูง หากรับประทานสดหรือรับประทานจำนวนมากอาจเสี่ยงต่อการเป็นนิ่วได้ ซึ่งแก้ไขโดยการรับประทานอาหารที่มีโปรตีนหรือประเภทเนื้อ